PRZYDOMOWA OCZYSZCZALNIA ŚCIEKÓW EKO 2000
z drenażem rozsączającym
(do 4 osób mieszkających na stałe)
Przepustowość 0,60 m3/dobę
10 lat gwarancji producenta na zbiorniki
? Koszt rocznej eksploatacji: ok. 90 PLN |
Wykaz urządzeń kompletnej oczyszczalni:
- Jednokomorowy zbiornik HDPE 2000 litrów z filtrem.
- Studzienka rozdzielcza z pokrywą HDPE.
- Rury drenażowe ? 110 – 48 mb.
- Kolanka do połączeń ? 110/ 90o – 2 szt.
- Rura połączeniowa pełna ? 110/ 2 mb – 3 szt.
- Wywiewki zewnętrzne – 3 szt.
- Rura pełna do wywiewek – 3 szt.
- Geowłóknina szerokość 0,5 mb – 48 mb.
- Puzzolana
- Instrukcja montażu i książka eksploatacji.
Zbiornik 2000 litrów – wymiary:
Technologia oczyszczalni drenażowej
Technologia drenażowa oparta jest na dwuetapowym oczyszczaniu w zbiorniku i w tzw. drenażu rozsączającym. Zbiornik nazywany często osadnikiem gnilnym służy do odseparowania i wyklarowania ścieków w procesie fermentacji, po którym związki organiczne zawarte w osadach rozkładają się na minerały, wodę i gaz. Na wylocie zbiornika uzyskujemy ciecz na tyle oczyszczoną by móc ją odprowadzić do gruntu. Wprowadzenie do gruntu realizowane jest poprzez układ rowów drenażowych z odpowiednim wypełnieniem. Wypełnienie w systemach drenażowych stanowią materiały takie jak: żwir, keramzyt, pakiety W-BOX i inne. Na wypełnieniu będącym ostatecznym procesem oczyszczania następują procesy tlenowe gwarantujące dalszy rozkład związków organicznych. W efekcie do gruntu przenika oczyszczona zgodnie z normami woda pościekowa.
Wybór właściwego systemu usuwania i unieszkodliwiania ścieków jest możliwy po wnikliwym przeanalizowaniu charakteru zabudowy, ukształtowania terenu, warunków hydrogeologicznych i hydrologicznych. Najważniejszym kryterium jakim należy się kierować jest zapewnienie skutecznej ochrony zasobów środowiska przed zanieczyszczeniami. O wyborze rodzaju oczyszczania decyduje głównie rachunek ekonomiczny. Choć zbiorcze systemy kanalizacyjne najskuteczniej chronią środowisko naturalne, to ich budowa w terenach o rozproszonym charakterze zabudowy jest nieuzasadniona ekonomicznie. Zwiększone koszty inwestycji obciążają na wiele lat rachunek użytkowników sieci kanalizacyjnej.
Alternatywą dla takich skomplikowanych i kosztownych systemów są indywidualne systemy oczyszczania ścieków. Zawsze przed wyborem rozwiązania zapoznajemy się z planem zagospodarowania przestrzennego okolic naszej inwestycji. Możemy dom podłaczyć do kanalizacji zbiorczej, zamontować szambo lub przydowmową oczyszczalnię ścieków. Jeśli na naszym terenie jest sieć kanalizacyjna, zgodnie z przepisami nie otrzymamy zgody na budowę szamba ani przydomowej oczyszczalni ścieków.
OSADNIK
Jednostkowe ładunki zanieczyszczeń w ściekach bytowo – gospodarczych odprowadzanych z gospodarstw domowych zostały określone na podstawie badań bezpośrednich przez szereg Instytucji Badawczych.
Prawidłowo zaprojektowany osadnik realizuje cztery niezbędne procesy :
- właściwą fermentację osadów w procesie życiowym bakterii beztlenowych powodujących rozkład ścieków na rozpuszczalne i nierozpuszczalne substancje mineralne,
- właściwą sedymentację osadów, co gwarantuje wysoki stopień redukcji zawiesiny ogólnej,
- właściwy proces flotacji cząstek, co z kolei pozwala na skuteczną separację tłuszczy przedostających się do osadnika,
- właściwą stabilizację ścieku, dzięki czemu uzyskiwana na wylocie efektywny proces tlenowego doczyszczania po osadniku gnilnym.
Kształt i budowa osadnika gnilnego.
Osadniki produkowane są z najwyższej jakości zagęszczonego polietylenu PEHD, posiadającego tzw. osłonę UV. Zbiorniki posiadają kształt cylindryczny z charakterystycznymi wzmocnieniami w osi osadnika.
Optymalny dobór zbiornika
Proces biologicznego podczyszczania odbywa się w sposób optymalny gdy zapewnione jest 3-dobowe przetrzymanie ścieków w osadniku gnilnym. Jest to podstawa optymalnego doboru zbiornika: pojemność wprost proporcjonalna do ilości ścieków.
Przyjmujemy, iż ilość ścieków jednego użytkownika (stałego mieszkańca domu) – wynosi 150 litrów na dobę.
* P – pojemność osadnika
* n – ilość użytkowników
* q – zużycie wody -> ilość ścieków – 150 l
P = n x q x 3 doby
Przykład: Dom jednorodzinny, w którym mieszkają 4 osoby:
Pojemność osadnika = (4 x 150 l) x 3 = 1800 litrów
Dobieramy osadnik o pojemności 2000 litrów
Najczęściej stosowane układy drenażu rozsączającego.
Drenaż rozsączający – bardzo ważny element oczyszczalni – w nim właśnie zachodzi całkowite doczyszczenie ścieków dzięki procesom biologicznym przy udziale bakterii tlenowych. Do gruntu dostaje się woda II klasy czystości.
Drenaż rozsączający w układzie otwartym
Zaletą takiego rozwiązania jest równomierny rozkład ciągów powietrza natleniajacego przepływający ściek. Dzięki temu jakość doczyszczania w drenażu otwartym jest zdecydowanie większa niż w przypadku drenażu o układzie zamkniętym.
Drenaż rozsączający w układzie zamkniętym
Zaletą takiego rozwiązania jest lepszy eksploatacyjny dostęp do kontrolowania przepływu ścieków. W układzie drenażu zamkniętego rozkład powietrza w ciągach drenażowych jest nierównomierny ze względu na jeden punkt nawiewu powietrza. Studzienka zamykająca jest studzienka wentylacyjną.
WENTYLACJA
W osadnikach zachodzą procesy fermentacyjne, których efektem są gazy o szczególnie nieprzyjemnych właściwościach zapachowych. Należą do nich między innymi: dwutlenek węgla, siarkowodór, metan. Gazy te muszą być odprowadzone z osadnika. Najskuteczniejszym sposobem odprowadzenia gazów jest wyprowadzenie komina wentylacyjnego na poziomie kanalizacji sanitarnej ponad dach budynku (powyżej kalenicy).
Bardzo ważne jest, aby nie zmniejszać średnicy odprowadzenia wentylacji gdyż może to być powodem powstawania brzydkich zapachów na skutek zaburzenia naturalnego ciągu od nawiewek na zewnątrz poprzez zbiornik, aż do wylotu ponad dach. Dopuszczalne jest zastosowanie wywiewek drenażu rozsączającego o śr. 50 mm. W przypadku gdy nie ma wykonanego odpowietrzenia domowych urządzeń sanitarnych należy wyprowadzić instalację wentylacyjną ponad dach, prowadząc ją po ścianie budynku (min. 80 cm powyżej krawędzi najwyższego okna).
Uwaga !
Dla prawidłowej cyrkulacji powietrza nie wolno pozostawiać zakończenia komina odpowietrzającego na poddaszu. Takie rozwiązanie jest wystarczające przy eksploatacji zwykłego szamba, gdzie gazy wyprowadzone są na zewnątrz zbiorni